Valeriano Bozali elkarrizketa

Click here to get the file

Size 14.6 kB - File type text/html

File contents

<html>
<head>
<title>Valeriano Bozal - Erreportajea</title>
<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=iso-8859-1">
</head>

<body bgcolor="#FFFFFF">
<br>
<table width="95%" border="0" align="center" cellpadding="0" cellspacing="0">
  <tr bgcolor="#FF0000"> 
    <td height="22"> 
      <table width="100%" border="0" cellspacing="1" cellpadding="0">
        <tr bgcolor="#FFFFFF"> 
          <td colspan="2">
            <table width="100%" border="0" cellspacing="18" cellpadding="0" height="1399">
              <tr> 
                <td colspan="3"> <div align="left"><font face="Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif" size="1"><img src="imagenes/valeriano.gif" width="200" height="82"></font></div></td>
              </tr>
              <tr> 
                <td colspan="3">&nbsp;</td>
              </tr>
              <tr> 
                <td width="48%" height="1226" valign="top"> 
                  <p align="left"><font face="Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif" size="1"> 
                    <font color="#666666"><strong>Maiatzean zehar, Euskal Herriko 
                    Unibertsitatearekin lankidetzan, Kultura eta Gizartea izeneko 
                    mintegiaren doktorego ikastaroak egin dira Artelekun. Horietako 
                    batek, &#8220;Egin oihu begiekin, egin oihu eskuekin&#8221; 
                    izenekoak, Valeriano Bozal irakasle eta arte historiagilearekin 
                    solastatzeko aukera eman digu. Egun, pil-pilean dauden lau 
                    gairi buruz galdegin diogu.<br>
                    <br>
                    <br>
                    1- IRAKASKUNTZA<br>
                    <br>
                    </strong></font><font color="#999999"><strong>Galdera</strong>: 
                    Hainbeste urtetan irakaskuntzan arituta, nola ikusten duzu, 
                    gaur egun, Arte Historiaren irakaskuntza? Zein arazo antzematen 
                    dituzu?<b><br>
                    <br>
                    </b></font><strong>Valeriano Bozal</strong>: Arte Historiaren 
                    irakaskuntzak hainbat arazo ditu, irakaskuntzak, oro har, 
                    dituen bezalaxe. Arazo orokor batzuk baditu, Espainiako unibertsitate 
                    osoan eragina dutenak, eta, baita Arte Historian soilik eragina 
                    duten arazo espezifiko batzuk ere. Arazo espezifikoen artean, 
                    masifikazioa dugu; izan ere, ezagutzen ez dudan arrazoiren 
                    bat dela medio, nondik nora doan antzeman badezaket ere, Arte 
                    Historiaren ikasleak izugarri ugaldu dira une honetan. Oso 
                    arazo larria da, Arte Historia askotan museoak bezalako lekuetan, 
                    edota, Erdi Arokoa izanik monumentuetan ikasi beharko litzateke... 
                    beste leku batzuetan, azken finean; baina dagoen ikasle kopuru 
                    izugarria dela eta, ezinezkoa da hori. Ikasketa planetan ere 
                    badira konponbide zaila duten arazoak, oso ikasgai orokorrak, 
                    esate baterako, XX. mendeko artea, eta oso ikasgai espezifikoak, 
                    Picasso, kasu, bateratzen ahalegintzen baitira. Espainiako 
                    unibertsitate egituran, gaur egungo irakaskuntza sisteman, 
                    bi aukerak eratzeko modurik ez dago. Esate baterako, niri 
                    dagokidanez, ikasgela bakoitzeko ehun ikasle pasa baldin badituzu, 
                    ez dago mintegi erregimena duen irakaskuntza eskaintzeko aukerarik, 
                    pertsonek benetan ikasteko modukoa, hain zuzen; hitzaldi handiak 
                    eman behar izaten ditugu. Hau da nire iritzia: hainbat gauzari 
                    buruz hitz egin behar zaie, norberak ongien dakizkienei buruz, 
                    edota norbera lantzen ari den gauzei buruz. Ikasleei ez litzaieke 
                    gauza guztiez hitz egin beharko; aitzitik, bere kasa lan egin 
                    dezaten bultzatu beharko lirateke ikasleak. Eta Picasso-rengan, 
                    Burry-rengan, Kate Haring-engan edota Susana Solano-rengan 
                    interesa badute, beraiek lan ditzatela gai horiek; ez dadila 
                    hori baztertua geratu, irakasleek horretaz hitz egiten ez 
                    dutelako. Gauza guztiez hitz egitea ezinezkoa da, bultzatu 
                    behar dira, iradokizunak egin, nondik nora joan daitezkeen 
                    esan. Gero, nahi dutena egingo dute, beti bezala, baina hori 
                    da egin behar dutena.</font></p>
                  <table width="320" height="240" border="0" align="center" cellpadding="0" cellspacing="0">
                    <tr> 
                      <td><img src="imagenes/01.jpg" width="160" height="120"></td>
                      <td><img src="imagenes/02.jpg" width="160" height="120"></td>
                    </tr>
                    <tr> 
                      <td><img src="imagenes/03.jpg" width="160" height="120"></td>
                      <td><img src="imagenes/04.jpg" width="160" height="120"></td>
                    </tr>
                  </table>
                  <p align="left"><font face="Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif" size="1"><strong><font color="#666666">2- 
                    ARTE GARAIKIDEKO MUSEOAK</font></strong><br>
                    <br>
                    <font color="#666666"><strong>G</strong>: Gaur egun bizi dugun 
                    beste gertakari bat, iritzi anitzak sortzen dituena, arte 
                    garaikideko museoen ugaltzea dugu. Zein da horri buruz duzun 
                    iritzia?</font><br>
                    <br>
                    <strong>VB</strong>: Beno, herri honetan hori ohikoa da, ezta? 
                    Zerotik infinitura joaten gara. Ez zegoen ezer eta orain, 
                    bat-batean, dena edukitzen ahalegintzen gara. Denek museo 
                    bat edukitzea ongi dago, ez da txarra. Frantzia edo Alemaniako 
                    museoen egitura zaharrari erantzuten dio horrek, udal museoak 
                    eta estatuko museoak bereiziz. Alemaniako hiriek udal museoak 
                    zituzten beti, hiribilduaren museoak, hiriaren museoak, batzuetan 
                    arte museoak, eta bestelakoak besteetan. Espainian ez zegoen 
                    hori, izan ere, probintzia mailako Arte Ederretako museoak 
                    biltegiak ziren museoak baino gehiago. Agian garbi jakin gabe, 
                    Europako ohiko eskema bat kopiatzen ari gara. Baina Europako 
                    ohiko eskema hori, bestalde, finantzaketa handi eta egokiaren 
                    gain egina dago, eta museoak sortzen joan diren epe baten 
                    gain, XX. mendean zehar, XIX. mendean zehar, batzuetan... 
                    Eta orain hemen finantzaketa desegokia eta oso epe laburrak 
                    ditugu. Museoa orain egun batetik bestera sortzen da, batzuetan 
                    arrazoi politikoak, beste batzuetan arrazoi kulturalak eta 
                    beste hainbatetan gizarte arrazoiak direla medio... eta, batez 
                    ere, garrantzitsuena iruditzen zaidana, museoa bilduma baino 
                    lehenago sortzen da. Hori iruditzen zait ezaugarri nabarmenena. 
                    Museoak sortzearen alde nago bildumak izanez gero, eta ez 
                    nago horren alde, bildumarik ez badago. Ez dut uste bilduma 
                    museoaren menpekoa denik, baizik eta kokatzen den lekuaren 
                    menpekoa. Museo bat bilduma jasotzeko eraiki behar da, bilduma 
                    hori erabat amaituta ez badago ere. Bildumek ez dute inoiz 
                    zertan amaituta egonik, baina, gutxienez, diseinatuta edo 
                    irudikatuta egon behar dute...<strong><font color="#666666"> 
                    </font></strong></font></p>
                  </td>
                <td width="4%" height="1226"><font face="Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif" size="1"><font size="2"> 
                  </font></font></td>
                <td width="48%" valign="top" height="1226"> 
                  <p align="left"><font face="Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif" size="1"><strong><font color="#666666">3- 
                    ARTE KRITIKA</font></strong><br>
                    <br>
                    <strong><font color="#666666">G</font></strong><font color="#666666">: 
                    Joan den astean, Gerard Vilar irakasleak arteak oraindik gizarte 
                    arrazoiak dituela zioen eta arte kritikariaren eginkizuna 
                    azpimarratzen zuen. Zein da horri buruz duzun iritzia?</font><br>
                    <br>
                    <strong>VB</strong>: Nire ustez, arte kritikak egon behar 
                    du, jakina. Arte kritikaria, nik ulertzen dudan moduan, sortzaileen 
                    eta publikoaren arteko bitartekari antzeko zerbait da. Arte 
                    kritikari batek bi eginkizun betetzen ditu, alegia, erakusten 
                    dena komentatu eta erakusten den hori baloratu. Gaur egun, 
                    ordea, arte kritika oso baldintzatuta dago, oso mundu komertzializatu 
                    eta erakundetutako baten esparruan sustraituta baitago. Arte 
                    kritika presio horien guztien pean dago. Askotan, artelana 
                    komentatu eta baloratu beharrean, mito edo markak sortzen 
                    ditu. Merkatuan edo erakundeetan emaitza hobeak izan ditzaketen 
                    izenak sortu, hain zuzen ere.<br>
                    Era berean, gertatzen da arte kritika gauza edo elementu multzo 
                    baten parte dela. Arte erakundea deitu dena, hain zuzen ere. 
                    Arte kritika museoekin, galeriekin edota aldizkari teorikoekin, 
                    baina, baita ere, kritika aldizkariekin harremanak tarteko 
                    direla egiten da, horren guztiaren elementu bat da. Multzoa 
                    arte kritikari bihurtzen da, hau da, museo bateko erosketa 
                    batzordekidea izanik ere arte kritika egin daiteke; izan ere, 
                    museo bateko erosketa batzordeak garrantzi erabakigarria du, 
                    arte lan hau edo beste hura erostean, merkatuan eragina izango 
                    baitu. Baina, era berean, museoak ere kritikariaren eta galeriako 
                    arduradunaren eragina jasotzen du. Ez dut uste kritikaria 
                    izaki isolatutzat har daitekeenik, bere etxean edota bulegoan 
                    idazten hasita hau ona da, hau txarra da, hau honela da eta 
                    hori horrela da, esanez. Arte kritikariak batzuetan ez du 
                    idatzi behar bere lanean aritzeko.</font></p>
                  <table width="320" height="240" border="0" align="center" cellpadding="0" cellspacing="0">
                    <tr> 
                      <td><img src="imagenes/05.jpg" width="160" height="120"></td>
                      <td><img src="imagenes/06.jpg" width="160" height="120"></td>
                    </tr>
                    <tr> 
                      <td><img src="imagenes/07.jpg" width="160" height="120"></td>
                      <td><img src="imagenes/08.jpg" width="160" height="120"></td>
                    </tr>
                  </table>
                  <p align="left"><font face="Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif" size="1"><br>
                    <font color="#666666"><strong>4- IKERKUNTZA</strong></font><br>
                    <font color="#999999"><br>
                    <strong>G</strong>: Zeintzuk dira, gaur egun zure ikerkuntzaren 
                    xedeak?</font><br>
                    <br>
                    <strong>VB</strong>: Duela hainbat urte esan genezake titulua 
                    duten hainbat karpeta zabalik dauzkadala une honetan, eta, 
                    bertan, lantzen aritu naizen edota ari naizen hainbat gai 
                    ageri dira. Esate baterako, XX. mendeko artearen eta politikaren 
                    arteko harremanetan ari naiz lanean. Baina, nire ustez oso 
                    garrantzitsua den porrotaren nozioan abiatuta. Nik ez dut 
                    oso garbi ez ote den porrota bera, hain zuzen ere, kalitate 
                    estetikoa sortu duena. XX. mendeko arte politikoko artelan 
                    handiak ikusten ditudanean, monumentuak, eraikuntzak, etab., 
                    estetikoki oso eskasak direlako irudipena daukat. Aitzitik, 
                    porrota nolabait idatzita daramaten eta politikarekin zerikusia 
                    duten artelanak ikusten ditudanean, sentsazioa desberdina 
                    da. Horren adibide paradigmatiko bat Tatlinen Nazioarteko 
                    Hirugarrena-ren monumentua litzateke, azken finean, monumentua 
                    ez zena, eta egin ez zena. Inoiz egin ez zen eraikina zen, 
                    maketa batean jaso zen eta eskultura katalogo guztietan ageri 
                    da. Museo gisako eginkizuna zuen, baina erabateko porrotean 
                    geratu zen. Hala ere, XX. mendeko arte politikoaren irudirik 
                    esanguratsuenetako bat da, eta Nazioarteko Hirugarrenak ere 
                    porrot egin zuzen. Edozein modutan ere, interesatzen zaidana 
                    hau da, alegia, gelditu zaigun pieza porrot egindako pieza 
                    bat dela, eta bere porrotean aurkitzen dela bere nortasuna, 
                    bere nortasun estetikoa, hain zuzen. Porrota estetikoa den 
                    zerbait ere izan dezake. Picassoren Guernica porrotaren beste 
                    gai bat da, Beckman, Gross edota Otto Dix-en margolana, porrotaren 
                    gaia ageri deneko beste bat da... Beraz, XX. mendean zehar, 
                    goraipamen politikoaren aurrean, artistaren edo artearen konpromiso 
                    politikoaren aurrean arte politikoaren porrota dugu. Aspaldian 
                    lantzen ari naizen gaietako bat da hori. Nire ustez, XX. mendeko 
                    edota kultura garaikideko oinarrizko kategorietakotzat aztertu 
                    beharreko gai bat da, era horretan aldarrikatu eta proposatu 
                    beharrekotzat ez bada ere.</font> </p>
                  <table width="320" height="120" border="0" align="center" cellpadding="0" cellspacing="0">
                    <tr> 
                      <td><img src="imagenes/09.jpg" width="160" height="120"></td>
                      <td><img src="imagenes/10.jpg" width="160" height="120"></td>
                    </tr>
                  </table>
                  
                </td>
              </tr>
            </table>
          </td>
        </tr>
      </table>
    </td>
  </tr>
</table>
</body>
</html>
Document Actions